Zat Pucką
Encyklopedia PWN
archeol. kultura późnego neolitu występująca na pobrzeżu Morza Bałtyckiego od Zat. Puckiej do ujścia Niemna, datowana od poł. II tysiąclecia do końca XVIII w. p.n.e., zaliczana do kręgu kultur z ceramiką sznurową;
sieje, Coregoninae,
podrodzina ryb łososiowatych;
skały osadowe pochodzenia chem., składające się gł. z chlorków i siarczanów potasu i magnezu: sylwinu, karnalitu, kizerytu, kainitu, polihalitu i in., z podrzędną zawartością halitu, anhydrytu, gipsu, węglanów, minerałów ilastych i innych.
odosobniona wysoczyzna morenowa na Pobrzeżu Kaszubskim, u nasady Mierzei Helskiej, nad otwartym M. Bałtyckim i Zat. Pucką;
nazwa jachtów żaglowych należących do Związku Harcerstwa Pol. (ZHP):
